Licht möt sien
Vör Tieden hebben de Lüd eens vertellt: Fröher is de Welt lütt un düster west, denn de Minschen hebben den Himmel nich seihn süllt. Dor hebben ’n poor Jungs een to’n annern seggt: „Wi willen eens ’n Lock maken un seihn, wat dor achter is.“ Se stöken nu ümmerto Löcker in den Vörhang – dat sünd de Stiern.Dor geiht een Snieder bi mit de Schier un snitt ’n gadlich Lock – dat is de Mand.Dor seggt de Sniedersfru: „Woto snittst du so’n lütt Lock? Mak doch ’n wat grötters!“ – Dat is de Sünn. Dor hett Petrus dat nich mihr uthollen un to’n Herrgott seggt: „De snieden uns noch den ganzen Vörhang intwei! Wi willn em man höger trecken, dat se nich ankamen koenen!“Je, un dorvon is de hellig Dag kamen. Den hebben wi bet hüt – mihrst.
De Kapteinssoehn
Woher kümmt de Nam Niklas orrer Nikolaus? In de Stadt Patara an dat Mittelmeer läwte ’n Kapteinssoehn, de soans heiten hett. He güng up dat Preisterseminar. Dagsoewer müsste he väl studieren, un in de Nacht güng he spazieren. Eins Awends hürte he ’n Diern rohren un kreg mit, dat se nich heuraten künn, un se ehr Süsters ok nich, wieldat ehr Vadder Hab‘ un Gaut verluren harr. Nikolaus güng nah Hus, halte de Mitgift för de Diern un löt dat ehr heimlich taukamen. Bi de drütt Süster kem dat aewer rut. Woans dat geiht bi jung un öller, se koenen ofteins dat Mul nich hollen.
Nikolaus würr nu lawt von grot un lütt, un dat wull he nich.Nah ’n poor Johren, as he all Bischof wier, dacht he sick ’n Geschenk för Kinner ut. Johr för Johr tau Beginn von de Wiehnachtstied güng he nah Mirrnacht mit den Sack von Dör tau Dör un leg in de Kinnerschauh säute Saken. Nahstens an’n Morgen finnen de Gören, de drallen un de fienen, de gauden un de Schlawiner un ok de, de justens wedderspräken, weckern de Näs löppt, un weck, de kein Öllern hebben, all dat, wat Nikolaus heimlich rinnerleggt harr. Blot wecker ut dat Finster kieken, de kriegen nicks taun Rüken. Un soans is dat all aewer teihnmal hunnert Johr un mihr. Un hüt luern nich blot de Kinner dorup. us
