Wecker denkt an uns?

Een Johr wahnen wi nu all up’n Groten Dreesch, in dat Niebugebeit von Schwerin.Dor kemen de Arbetslüd mit ehr Meschinen un möken den’n Binnenhoff von uns’Karree trecht. Een Plattenweg, ‘n Spälplatz mit Kladdergerüst un Wippwapp un Rutsch un twee Maltafeln stellten se up. Wier dat een Upstand bi de Görn! Dat Gerüst stünn noch gor nich ganz, dor würd’t ok utprobiert. De Kinner kreihten un bölkten von baben hendal, as harrn se‘n Barg betwungen. Een lang’Slang stünn bald an de Ledder von de Rutsch. Rup güng dat ens fix un denn mit’n Juchzer de glatte Bahn hendal – up den’n Hinnelsten, up den’n Buk, un wecker versöchten dat in’e Huk, un de ganz Driesten fohrten in’n Stahn hendal, de Arms utbreed’t to’n Balancieren. Aewer jedwereen kem heil ünnen an, ok wenn se all bald oewereenanner purzeln deden, wieldäm dat de Nehgst dat to hild hadd harr un to fix mit sien Rutschpartie anfungen wier. De Wippwapp güng up un dal, dat’t man so rumsen ded. Dat hürte man noch in’n
Düstern, denn de Kinner blieben up ehrn Platz, bet Mudder orrer Vadder ehr rupperhalen deden. Dat Raupen ut’n Finster to de Gören wier disse iersten Dag’ nich nütt. De lütten Klabaters ut unsen Block wiern wieldess mit Schüpp un Emmer in de beiden niegen Sandkuhlen togang. Un as de iersten Bänk stünn’n un de Sünn dat noch’n poor Dag god meente, seten dor de iersten Frugens un knütten un vertellten un keken awwesselnd in ehre Kinnerwagens, de se näben sick to stahn harrn. Idel Freud un Sünnenschien. Blots de grötteren Dierns und Jungs freuten sick nich so recht. An ehr hett bi all dit keeneen dacht. Wo se tauvör ehr lütt Fautball-un Fedderballfeld inricht’t harrn, dor hängen nu de Frugens ehr Wäsch up, un för een, twee Tischtennisplatten is ok keen Platz mihr. Un se harrn sick doch ok giern ens so richtig uttowt nah de Schaul.
„Worüm denkt blots an uns keeneen?“ frög mi körtens eener von ehr. He set up een Bänk näben de Müllcontainers an de Strat un smökte. Ick gew hier de Frag eens wierer an de, de dat wat angahn ded. Viellicht föllt ehr bi lütten doch noch wat in? Hans Eschenburg

Nach oben scrollen